Architectonische vormen zoals verdedigingswerken hebben mij vanwege de bijna abstracte kwaliteit altijd al gefascineerd. Veel van mijn beelden zijn vanaf 1999 geconcipieerd rond een schacht, vizier, poort of trap. Deze motieven heb ik echter zodanig uitvergroot, dat een minimaal volume of massa nodig zijn om deze als beeld gestalte te geven. Het motief wordt als het ware zelf beeld.

In het jaar 2000, maakte ik het zes meter hoge beeld Embrasure voor de gemeente Wijk bij Duurstede. Voorafgaande aan dit beeld maakte ik een model van 1 meter hoogte. In Embrasure diende zich in mijn oeuvre de thematiek aan van het vizier. Inspiratie voor dit beeld gold de ‘embrasure’, het Franse woord voor schietopening in een borstwering. Een vizier dwingt de kijker middels vernauwing tot scherpte en gerichtheid in het kijken.

Ik maakte een uitgespaarde wigvorm in een blokvormig volume. Aan de ene kant een afwerend vlak met een smalle sleuf en aan de andere kant een lokkende aanzuigende ruime opening.
Twee van deze blokken zette ik op elkaar. Daarna heb ik de bovenste horizontaal en verticaal 180 graden gedraaid en gekanteld. Tenslotte heb ik het bovenste volume een fractie ten opzichte van het onderste naar voren toe verschoven.

Het beeld is opgebouwd uit plaatstaal en gelast. Door de sporen van het lassen weg te slijpen ontstaat een strak monolithisch geheel. Het stapelen, draaien en keren wordt daardoor slechts gesuggereerd.

Het beeld komt beter tot haar recht als het hoger staat dan de beoogde betonnen sokkel van 30cm.
Daarom zou ik een cortenstaal sokkel willen laten maken die bevestigd moet worden op de bestaande betonnen wisselsokkel.
Het beeld zou dan aan de cortenstaal sokkel bevestigd worden, dit voor de stevigheid en om het vandalisme bestendig te maken.

Mijn motivatie:
Het is natuurlijk prachtig om je werk te zien in een openbare ruimte waar alle mensen, en dus laagdrempelig,
kunnen genieten van de verschillende kanten van de kunst. Gezichten/facetten

Waarom mijn beeld Jolig:
De jolige tors heeft een positieve en vrolijke uitwerking op mensen, zeker welkom in deze tijd!
Ook de natuur, in park ’t Mollebos, gaat dan een positieve verbinding aan met de mensfiguur.

Een Menhir is een staande steen die doorgaans een heilige plaats markeert. Deze steen maakt van de plek waar de wisselsokkel staat een plek van bezinning. Op deze megaliet staat een tekst te lezen: “IK BEN 345 MILJOEN JAAR OUD, EN JIJ?”. De tekst stelt de vraag aan de bezoeker om zijn bestaan te relativeren in relatie tot wat wij ervaren als tijd. Het bestaan van de mensheid in verhouding tot de leeftijd van dit gesteente is verwaarloosbaar. Deze steen zit vol fossielen en laat daarmee zien dat er al volop leven was miljoenen jaren geleden. De mensheid weet in de huidige tijd behoorlijk zijn stempel te drukken op de aarde, maar in relatie tot de leeftijd van de planeet is deze als een zandkorrel in de woestijn. Deze reflectie maant tot nederigheid en inkeer. Wie zijn wij om zo arrogant met de aarde en de natuur om te springen? De aarde bestaat al veel langer zonder de mens en zal in toekomst ook zonder de mensheid kunnen voortbestaan.

De tekst bestaat uit met de hand uitgehouwen letters van het lettertype Dom Van Der Laan.

De Menhir zal met een op een hardstenen plaat (80x80x12cm) met een RVS anker van 30mm. in de betonnen wisselsokkel worden verankerd. Het geheel is hiermee “hufterproof”.

Het beeld is uitgevoerd in brons en  staat op een sokkel van Cortenstaal. De  bevestigingen  is  met RVS bouten (beeld/sokkel en sokkel/betonblok). Dus het geheel is vandaal- en weers- bestendig en heeft geen scherpe randen of hoeken. De ingediende beelden voldoen aan alle eisen waaraan een kunstwerk moet voldoen zoals opgesteld in de informatie voor kunstenaars. Het is een bestaand beeld, het geheel staat klaar voor een tentoonstelling.

Dit is een plat portret als een vlag: een Vaan. Vrouw met open ogen en een open mond. Zelfbewust als een Sphinx die uit de as oprijst.

Over mijn werk in het algemeen: symbolisch en klassiek. De beelden en portretten die ik vorm geef van mensen en dieren, prikkelen de verbeelding. Ze lijken klassiek, maar tegelijkertijd hebben ze ook een diepe symbolische lading. “Ik droom veel en dan vraag ik me af wat het allemaal betekent?”
De belangrijkste inspiratiebron voor mijn werk is mijn eigen innerlijke leven: een droomwereld met een symbolische betekenis van mens en dier. In de droomwereld  associeert ik mensen vaak met een symbolisch dier: bijvoorbeeld een zwaan of een zwaluw.
Daarbij put ik uit de mythologie van de oudheid: b.v. “Leda en de Zwaan”. Ik maak vaak platte sculpturen, reliëfs als het ware, tussen de tweede en derde dimensie. Deze werken doen denken aan artefacten uit de oudheid, deze symbolische, en soms surrealistische, diepere laag lijkt verwant te zijn aan bv. en Magritte.