Het symboliseert, zoals eerder vermeld “puin als gevolg van een oorlogsgeweld”. Exacte maten zijn niet te geven. De opgegeven maten zijn globaal, maar groter zal het niet worden. Eerder wat kleiner, afhankelijk van hetgeen te verkrijgen zal zijn/gemaakt kan worden. Het is vooral niet de bedoeling om nieuw steen te gebruiken. Naw zal wel specie nodig zijn om het een stevig geheel te maken. Het moet verder samengesteld worden uit oude brokken muur, dat ná de expositie naar de milieustraat gebracht zal worden. Tenzij er zich alsdan een andere toepassing voordoet.
Ik ben me ervan bewust dat ik zelf moet zorgdragen voor de realisatie van het geheel en het verwijderen nadien. Uiteraard zonder schade aan de sokkel. De komst van bijen in het bijenhotel symboliseert weer ‘nieuw leven’. Het helpt daarbij wel als er bij-vriendelijke bloemen/planten/struiken/bomen in de buurt zijn.
Samenvattend: de jury zal het voor dit moment moeten doen met deels globale contouren van de omlijsting van het object (bijenhotel). Het bijenhotel dat aan de muur komt is klaar en zal verder niet veranderen.

De bijenhotels zijn bedoeld voor aan een muur, schutting, wand, op een zonnige plek (niet in de schaduw dus). Het lijkt mij het mooiste om op de sokkel een muurtje te metselen (schoon metselwerk) van maximaal 150 cm hoog, waaraan op ca 120 cm hoogte het bijenhotel bevestigd wordt. Het zou voorts mooi zijn als er rondom veel bij-vriendelijke bloemen bloeien.

Mijn missie is: bewustwording
Ik heb met mijn werken niet de pretentie om daarmee de metselbijen te redden. (daarvoor moeten meer dingen gebeuren). Ik beoog mensen bewust te maken van/meer te betrekken bij het fenomeen metselbij en haar dreigende teloorgang. Terwijl zij een cruciale rol speelt bij de bestuiving ter verwerving van zaden, fruit, groente, koffie, enz. Ik wil de metselbijen zo dicht mogelijk bij de mensen brengen en hoop daarmee ook te bereiken dat men meer te weten komt over/ lol krijgt in deze nuttige beestjes. Als je er oog voor krijgt vallen er op detailniveau leuke dingen (koekoeksbijen; goudwespen; rouwvliegen; meelifters; enz.) aan te beleven. De bijen hebben het tegenwoordig in de bebouwde kom sowieso goed naar de zin. Want er komen méér verscheiden bloemsoorten voor en goed verspreid over het seizoen. Bovendien worden en geen/minder insecticiden gebruikt. Overigens hoeft men niet bang te zijn voor de bezoekers van deze hotels: de dames hebben een angel, maar steken mensen niet!
De bijenhotels op de foto’s zijn al gemaakt. Over de tenaamstelling van het werk wil ik bij plaatsing eerst nader overleg met de organisatie. Daar ben ik nog niet helemaal uit.

Beeld De Koetillers

Carnaval is een volksfeest dat in Noordwijkerhout op grootse wijze wordt gevierd. Dit gebeurt al sinds het begin van de jaren zestig in de vorige eeuw. Er zijn in Noordwijkerhout maar liefst vier carnavalsverenigingen: De Kaninefaaten, De Keiebijters van Sint Bavo, de Vikings en de Duinknijnen. Hoogtepunt is altijd weer de optocht door het dorp die duizenden mensen uit de omgeving trekt.
Sint Bavo was een psychiatrische instelling in Noordwijkerhout voor mannen die in 1914 is gebouwd. Veel verpleegkundig personeel kwam uit het zuiden van het land en deze brachten het carnavalsleven met zich mee. CV de Keiebijters is een vereniging die specifiek carnavalsfeesten organiseerde voor de bewoners en verzorgers van geestelijke gezondheidsinstellingen Sint Bavo en Sancta Maria. Door veranderingen in de geestelijke gezondheidszorg zijn inmiddels de instellingen Sint Bavo en Sancta Maria opgeheven.
Toen CV de Keiebijters 44 jaar bestond is door Jan Ruyters, lid van de vereniging, en in carnavalstijd SJENGSKE genaamd, een beeld gemaakt om de verbondenheid tussen de verschillende verenigingen tot uitdrukking te brengen. Dit beeld is genaamd De KOETILLERS.

Symboliek

Het beeld toont vier figuren die een als koe verkleed persoon optillen. De vier figuren symboliseren de vier oorspronkelijke carnavalsverenigingen van Noordwijkerhout: De Keiebijters, de Kaninefaaten, De Vikings en de Duinknijnen. Gezamenlijk zijn zij de Koetillers, een naam uit het carnavalsleven. Het gezamenlijk optillen geeft de verbinding aan tussen de verenigingen.
Het carnavalsbeeld staat ook voor verbinding van de inwoners van de gemeente. Tijdens die feestdagen leert men elkaar op een andere manier kennen en waarderen zonder aanziens des persoons……en hoeveel personen hebben tijdens het carnaval niet hun eerste liefde gevonden?
Die maatschappelijke verbinding blijkt ook uit het gegeven dat de verenigingen met elkaar hebben samengewerkt om een hek rond het dierenpark van Sint Bavo “De Dierenhoeve” te plaatsen en onlangs nog een inzamelingsactie hebben gehouden voor de Duinknijnen die bij een schuurbrand hun carnavalswagen en archief zijn kwijt geraakt. Sinds de fusie met de gemeente Noordwijk vindt ook meer samenwerking plaats met carnavalsvereniging De Noortukkers.

Locatie Engelse Tuin

De locatie, waar het beeld geplaatst zou kunnen worden in de Engelse Tuin, is gelegen tegenover de locatie waar jarenlang een feesthal van de Keiebijters heeft gestaan. Deze feesthal werd gebruikt nadat een brand de oorspronkelijke feestzaal, de toneelzaal van psychiatrisch centrum Sint BAVO, had vernietigd. De locatie met het beeld vormt een verbinding met het verleden van het gebied waarbij cliënten, verzorgers en inwoners van de gemeente een plezierig carnaval konden vieren.
De afmetingen van het beeld bedragen: 142 cm hoog, 40 cm breed en 83 cm diep. Het beeld is gemaakt van polyester.

NB.: De Noordwijkerhouter Wil van den Burg (Prins Poultry van carnavalsvereniging de Kaninefaaten) verzon de naam De Koetillers, als naam van de blaaskapel van deze vereniging. Volgens de overlevering tilden de Noordwijkerhoutse boeren hun koeien, bij het verplaatsen van hun vee naar een ander stuk land, over het hek, om vervolgens het hek te openen en er zelf door heen te lopen.
Een meer serieuze versie leert ons dat de boeren om hun vee te kunnen verplaatsen de Leidsevaart moesten oversteken. Daarbij werd gebruik gemaakt van een platte schuit. De koeien konden niet zelfstandig in en uit de schuit en werden aldus door de boeren getild.

De Vorm

Het werk op de foto’s is een schaalmodel. Schaal 1:5
De vorm is gebaseerd op de verhoudingen van hennepkalk bouwblokken.
Bij de uitvoering van dit werk wordt de basisvorm gemaakt met hennepkalk blokken.
De huid ontstaat door bewerking met vezelhennep van eigen oogst en kalk.
Alle gebruikte materialen hebben een positieve invloed op de aarde. Zowel in de blokken als de vezelhennep is CO2 opgeslagen.
De kalk die ik gebruik wordt hard door het opnemen van CO2.

Het realiseren van dit werk heeft dan ook een positieve invloed op het klimaat.

De boodschap die de Wachter wil uitdragen is dan ook, Het kan anders.
Vrijwel alles wat wij bouwen is met materialen die de aarde verder uitputten en het klimaat belasten.
Het kan anders. De materialen en technieken zijn er.

Het duurt 1 á 2 weken om het beeld te maken.

Mijn gedachten

Ik woon in Noordwijk vlakbij de zee. Steeds als ik aan de vloedlijn sta, luisterend naar de brekende golven, overdenk ik mijn verdriet en mijn geluk. Uitkijkend over zee, besef ik mijn eigen nietigheid. Ik put daar altijd troost uit. Eb en vloed, vreugde en verdriet, verval en groei. De mens wordt geboren, de mens gaat dood. Alles heeft zich eeuwenlang herhaald en zal zich weer herhalen. Land en water. Hoop en vertrouwen. Maar hoe dan? Ik vond de sleutel bij het kind. Werkend met jonge kinderen zag ik hun open onderzoekende houding.

Zich verwonderend over een bloem of een beestje. Zonder oordeel. Puur. Ik zag een kleine ontdekker. Ieder kind heeft een kracht in zich. Want het kind is de bouwer van zichzelf. Dit wil ik het kind leren: blijf verbonden met de natuur en met elkaar, want dat is alles wat wij hebben: elkaar en onze aarde. Uiteindelijk wonen wij allemaal op dezelfde plek: Op land dicht bij het water. Op de planeet Aarde. In ons eigen universum.

Doelen/ Motivatie

1. Zoeken naar verbinding: Wij zijn één gemeente met drie kernen en zowel de zee als ook het (bollen) land verbindt ons.

2. Wetenschappelijk onderzoek dichtbij: Het beeld van de aarde is ook een link met Esa /Estec die de aarde vanuit de ruimte onderzoekt. Een belangrijk bedrijf voor Noordwijk.

3. Ontspanning en recreatie: Noordwijk trekt veel toeristen door onze badplaats met een kuuroord status. Dat maakt ons bijzonder.

4. Respect voor de natuur. Tot slot is er ook een link met Maria Montessori, een vrouw die drie keer genomineerd is voor de Nobelprijs voor de vrede. Zij leerde kinderen om respect te hebben voor de aarde. Zij ligt hier in Noordwijk begraven.

Specificaties

Het is een bestaand werk. Speciaal voor deze gelegenheid gemaakt. De wereldbol is gemaakt van Acrylic One. Een materiaal dat keihard is, ‘hufterproof’ en zeer geschikt voor buiten. Ik laat zien dat de aarde uit land en water bestaat. Het land is gemaakt van Noordwijkse schelpen.

Status

1. De wereldbol is inmiddels bijna klaar. Ik ben op dit moment bezig om het water zijn kleur te geven. Wanneer hierna alles is uitgehard komt er een hoogglans laag over.
2. Hij wordt op een standaard geplaatst, waarbij de bovenkant van de aardbol manshoog is. De standaard wordt gemaakt van roestvrijstaal en wordt bevestigd aan de bol met schroeven, waarna de plaat gesealed wordt met acrylic one. (met advies van de technische dienst van Galerie de Zwarte Tulp, Lisse). Op de betonnen sokkel komt een houten voet, waar de zuil met de aarde erop in rust. e.e.a. zal (waarschijnlijk) worden bevestigd met roestvrijstalen beugels zoals bij de tulpenbollen. Met bouten in de bodem van de betonnen sokkel. Zoals ook het beeld van Hans Berkhout is vastgemaakt.

Gedurende het leven rijkt de mens uit naar groei en ontwikkeling.

Het werk bestaat uit modulaire keramische elementen die zo gecombineerd kunnen worden dat ze qua maat en functie aansluiten op de locatie. Zo is het werk afgebeeld op de foto’s aangepast aan de expositieruimte.
De configuratie op de meegestuurde tekening is aangepast voor de beschikbare fundatie in de Engelse Tuin en is: 100 (l) x 100 (b) x 77,6 – 200cm (h) cm
Het middendeel van het werk is een vaas en wordt gevuld met gedroogde lokale planten van het seizoen zoals riet, bloesemtakken, schermbloemen.

Herbarium
Voor dit werk hebben we onderzoek gedaan naar de vormentaal van extrusie, de industriële productietechniek die wordt gebruikt voor de productie van bakstenen.
Dit leverde een drietal modulaire elementen op waarmee specifieke objecten samengesteld kunnen worden die met hun maatvoering en functie aansluiten op hun omgeving.

De elementen hebben we voor de Engelse Tuin in Noordwijkerhout zo gecombineerd dat de poten een hoog middendeel dragen.
Dit hoge element is een vaas en wordt wisselend gevuld met lokale planten van het seizoen zoals riet, bloesemtakken, schermbloemen.
Deze planten zullen langzaam uitdrogen alvorens ze worden vervangen door nieuwe exemplaren.
Bezoekers aan de tuin zien hiermee gedurende het jaar een lokaal herbarium ontstaan.

Spiegelingen.

Model Boom.

Afbeeldingen van bomen weerspiegelen in het water. Combinatie van spiegels die de omgeving weerkaatsen zodat het kunstwerk één is met de omgeving, het park. Combinatie van fragiel vormen en robuuste stevigheid.

Het duurt 1 maand om het beeld te maken.

“Geef de boom een tweede leven!”

Al op jonge leeftijd was ik gefascineerd door de kunst- en cultuur uitingen van de Noord-Amerikaanse natives. In 2003 kwam er een omslagpunt in mijn leven en besloot ik mij te gaan toeleggen op het beeldhouwen uit boomstammen en andere grote stukken hout. Een aantal beelden is in particulier bezit.
De passie voor de Native American Art is gelegen in mijn band met hun kunst- en cultuur die sterk beïnvloed is door het selectieve gebruik en spirituele beleving van de aanwezige flora en fauna. Willem: “als ik een boomstam zie die door ziekte of bouwactiviteiten moet wijken dan ben ik trots dat ik die boom met al zijn historie een tweede leven mag en kan geven!”
Als de stam dan eindelijk op mijn buiten atelier staat loop ik er eerst een tijdje omheen, om te zien en te voelen wat er inzit en wat ik eruit kan halen.
Beeldhouwen is eigenlijk niets meer en minder dan materiaal verwijderen om eruit te halen wat er eigenlijk al in zit. Nadat ik inspiratie heb ga ik, wat ik in de stam zie en voel door middel van schetsen op papier zetten.
Daarna haal ik met de motorzaag, kloppers, beitels gutsen en schuurmachine het beeld uit de stam tevoorschijn. Afhankelijk van het soort hout en de nervatuur breng ik met speciale biologische verf accenten aan.

Het beeldhouwen zelf en het commentaar van met name kinderen tijdens lezingen op basisscholen en andere geïnteresseerden, geven mij veel positieve energie.
Verder ben ik initiator en voorzitter van de stichting Kunst In Duin (KIND) geweest, een meerdaags kunst- en cultuurfestival met ca. 50 nationale- en internationale kunstenaars, schilders, beeldhouwers en performers in de Noordwijkse duiden (Pit Florisdal) jaren 2008, 2010, 2012 en 2014.
Staatsbosbeheer en de gemeente Noordwijk waren als die jaren onze gewaardeerde partners! De schoolkinderen van de basisscholen hebben mij, mijn native naam Chief Willem gegeven.

Een bestaand beeld. Dit beeld van de vrouw in meditatieve houding symboliseert haar ingetogenheid en kracht.