Verbeelding van mens en natuur. verbeelding van de natuur in mensen handen verbeeld. Een hand van het element aarde, de rimpels, de groeven, een vaste vorm
en een hand van water en lucht, een ondefinieerbare vorm, ijl, vluchtend, vliedend.
Er zijn vele uitdrukkingen waar handen een basis vormen:
op handen zijn: er zijn dingen gaande…
op je handen zitten: niet ingrijpen.
de handen in de schoot leggen: berusten
de handen in elkaar slaan: samenwerken

mijn beeld bestaat uit 2 handen, samenwerkend, in elkaar overlopend, elkaar aanvullend, elkaar volgend. Niet zonder elkaar kunnend.
Een mooi thema dat eigenlijk heel universeel is maar ook hier met betrekking op Nijkerk.
De gemeente en de bewoners, de samenwerking, de verbinding…..
Hoe alles met elkaar samenhangt, en inderdaad niet zonder elkaar kan. Het is verbazend.

De ene hand, als de ondersteunende, opvangende hand, de aarde.
De andere hand, de vliedende, de vluchtige, de lucht of het water
De baleinen van het frame lopen volledig in elkaar door.

Het gaat om een stenen beeldhouwwerk die ik in prive bezit heb momenteel. Het beeldhouwwerk is gemaakt naar aanleiding van mijn bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau en het draagt de titel: “The fragile memory of Hope”.
Ik ben van mening dat de titel genoeg zegt omtrent hetgeen ik in abstractie heb willen uitbeelden. Desgewenst kan ik dit beschrijven en middels een QR-code op de sculptuur leesbaar maken voor de toeschouwer. Maar vanwege het precaire onderwerp kies ik er op dit moment voor om alleen de titel mee te leveren. Op deze manier kan men juist in deze, voor velen moeilijke tijd, zich identificeren met hetgeen de titel verteld.

Betekenis: Het beeld is zo gehakt dat er gladde en ruwe rondingen rondom lopen.
Ook is er aan de voorkant een opening aan de bovenkant.

Motivatie: Als het geplaatst zou mogen worden, zou ik het na een jaar aan degene willen geven die een leuke motivatie brief of mail schrijft.
Origineel staat hij bij ons op een cortenstaal sokkel van 60 cm boven de grond.