Titel: Cri de Coeur (Hartenkreet)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Subtitel: Een groeistructuur met uitstulpingen in de vorm van vogelbekjes, die naar boven uitkomt in de kop van de moedervogel                                                                                                                                                      Motivering:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  In haar beeld Cri de Coeur laat de Tilburgse beeldhouwer Giselle Weegels een sterke verticale groeistructuur zien met in de top een moedervogel, die trots is op haar jongen die haar zullen volgen. De moeder is echter ook onzeker over hun toekomst. Een angstkreet ontsnapt uit haar wijd opengesperde bek. Zal haar kroost nog wel voldoende gezonde natuur aantreffen die hen voedsel, bescherming en ruimte kan bieden, zodat ook de jonge generatie in staat zal zijn om in vrijheid te leven en de levenscyclus van de soort voort te zetten? In haar werk gebruikt Giselle Weegels vogels als metafoor voor mensen. Net als de flora en fauna maakt de mens deel uit van de natuur, en allen – mens, flora en fauna – moeten samen leven binnen één gegeven ruimte. Daarbij zijn zij in hun voortbestaan afhankelijk van elkaar, vormen in feite één keten, waarin één zwakke schakel het geheel kan breken. Een en ander vereist een goede en duurzame balans, waarbij de mens verantwoordelijkheid heeft voor een zorgvuldige afweging en zekerstelling van de verschillende belangen. Tot slot staat het beeld ook symbool voor de levensboom, die het aardse met het spirituele verbindt.                                                                                                                                                                                                                                                                    De boodschap:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Hoe erg is de situatie nu? Waar komen de jonge generaties nog voor te staan? Het mag voor menigeen dan wel vijf voor twaalf zijn, maar met een warm hart voor de natuur kunnen wij de alarmerende berichten zeker een halt toeroepen. Wij moeten er dan wel wat voor overhebben, maar laat dit in ieder geval ons geloof zijn. In de woorden van de Indiase dichter en wijsgeer Rabindranath Tagore: “Geloof is de vogel die het licht voelt wanneer de dageraad nog duister is.” Laten we hier hoop uit putten.

Geïnspireerd door het ontkiemen van een zaden. Ieder jaar in de lente gebeurt het spontaan opnieuw, en daar moeten we zuinig op zijn.De Kiem

Het uitgangspunt voor dit ontwerp is stapeling en transformatie.

Dit beeld bestaat uit 6 etages die elk dezelfde geometrische opbouw hebben, maar van verhouding

veranderen. Elke etage bestaat uit drie gelijke plaat-ribben die haaks op elkaar staan. Door

hun contour en positie t.o.v. elkaar vormen zij een ruimtelijk gesloten  guur. De etages zijn

‘opgestapeld’. Elke losse vorm grijpt in op de volgende waardoor een beweging ontstaat die

steeds lichter wordt. Doordat de verhouding in materiaal en uitsparing verandert komt er steeds

meer licht en minder materiaal in de vorm. De transparantie rijkt naar boven, de massa wijst naar

beneden.

KAIROS

De aanleiding voor het maken van het beeld was een boekbespreking op TV enkele jaren geleden

Met de schrijfster Joke J  Hermsen van de arbeiders pers en het lezen van haar boek.

Kairos was in  de Griekse mythologie de kleinzoon van Chronos  de god van de exacte klok tijd

Terwijl hij anders omging met tijd, daardoor meer aandacht had voor het moment en voor hetgeen

Hij aantrof, omdat ik veel werk met afval ,de nieuwe grondstof, moet ik ook vaak anders tegen iets

Aankijken en word daar gelukkig van zeker als blijkt dat het goed uit pakt, al lijk ik soms een zwerver

Tussen de nieuwe grondstof, gelukkig kan ik goed overweg met diverse materialen zowel twee als

Drie dimensionaal,wat mij winnaar Prix Óosterhout 2002 heeft opgeleverd.

Het beeld bestaat sinds enkele jaren en is gemaakt van gepatineerd oud ijzer

Met de liefde voor muziek en zeker de trompet, is dit veel meer dan een Ode aan alle muzikanten.Ik geloof dat muziek een grote verbindende wereldwijde factor kan spelen waar samen spelen en luisteren meer dan ooit van groot belang is ‘’ muziek brengt ons in vervoering ,laat ons voelen dat we leven . Music & Art puls on the strings of our heart !

Werk is door gebruik van het wielsymbool typisch voor de kunstenaar. Het wiel verbeeldt de tijd, en immer doorgaande beweging. In dit beeld zijn de wielen (tijdperken) Verbonden en verweven.

Tijden, geschiedenissen, verhalen kleine en grotere gaan in elkaar over en vormen zo ketens, verwantschappen en verbintenissen.

Dit beeld speelt met materiaal en vorm. Door het sleuvenpatroon in de stalen plaat wordt deze

elastisch en vormbaar. De contour van de elementen waar dit beeld uit is opgebouwd kunnen

in elkaar haken en ‘houden elkaar vast’. Daarmee vormt zich de 3 dimensionale sculptuur. Eén

losse plaat is alleen buigzaam, maar drie platen die in elkaar haken staan continue onder spanning

– houden elkaar in balans. De delen brengen hun elastische spanning over op elkaar (transmissie

= overdracht) en vinden hun evenwicht in deze driedimensionale vorm.

Het beeld Wachter heeft een frontaal aanzicht en heeft de suggestie van een uitkijkpost. Het beeld is ontstaan door een horizontaal beeld te doorsnijden en de delen daarna op elkaar te zetten.

Een diagonale getrapte sleuf doorklieft het beeld en verbindt de twee ogenschijnlijke delen met elkaar. De smalle sleuf veroorzaakt een sterke licht- en schaduwwerking die het beeld een extra spanning geeft.